Los Arcos - Viana 20 km
Na een warme nacht, geen airco en ramen tegen elkaar open, hebben wij geslapen tot 5.00. Ontbijt bestaat uit 2 bananen. We beginnen in het donker en volgen de pelgrims voor ons. Het is lekker koel en zien het landschap ontwaken. Wijngaarden (we lopen door de Rioja streek) en landbouw. Na 7 km komt onze eerste koffieplaats Sansol. Heerlijke koffie, maar geen ontbijt. Wij kopen een stokbrood en ham. De laatste 12 km gaan prima voor Paul, maar Henk heeft het zwaar. Op een een heuvel staat een bar met frisdrank, maar wij lopen door. Hierna komt niets meer, dus rusten wij verderop voor 20 min. Dit doet Henk goed en we lopen naar Viana. Paul krijgt steeds meer bewondering voor Henk en Wim: ze zijn resp. 10 en 15 jaar ouder, slikken Beta Blockers en Wim heeft ook nog een pacemaker. Ze gaan wat langzamer en nemen rust, maar ze komen er elke dag. Wim is al gearriveerd en we wachten tot wij de Albergue Izar binnen kunnen. Deze gaat open om 12 uur en het is druk bij de balie. Uiteindelijk zijn wij om 13.00 ingecheckt en kunnen naar onze kamer. We moeten alle drie onze paspoorten laten zien, de Gardia Civil staat op onze vingers te kijken. Dit blijkt normaal in Navarra te zijn. Opeens belt Loek en wil ook bij ons slapen. Wij regelen dit, dus wij zijn weer compleet. De was wordt ook weer machinaal gedaan, heerlijk. Hierna nemen wij siësta en gaan kijken waar wij gaan eten.
groetjes, Inge
Ik liep een aantal dagen achter maar ben weer helemaal bij. Vroeg opstaan dus, maar dat is ook een kwestie van gewenning en uiteindelijk heb je er profijt van!! 10/15 jaar ouder (of jonger) maakt inderdaad een heel verschil. Bewonderirg voor iedereen! Van de verhalen en mooie plaatjes weer genoten. Jullie zijn toppers!
siesta y mañana, waarom hebben de spanjaarden toch deze gebruiken? Je snapt het soms niet. Ook ik zit nu in de blote barst aan een cerveza en de wasmachine klinkt op de achtergrond. Ga zo door mannen en wij vieren feest als jullie zijn uitgelopen!!!
Er lopen twee Belgen naar santiago de compostella, in de verte zien ze een bananenschil liggen. Zegt de ene Belg tegen de andere: “Nee he, daar gaan we weer.”
Sorry jongens, ik ben een beetje melig...