Van Siqueiro naar Santiago 18 km

The last tango

De avond in Siqueiro deels doorgebracht op een pleintje met een fontein. Het leek wel een kinderfeestje. Allemaal gezinnen met kinderen, op zijn zondags gekleed, kwamen voorbij. En ook veel jongelui. Het weekend was hier blijkbaar begonnen. Wij hadden besloten een pizza te halen. Bij de fruitwinkel lekker veel fruit gekocht. Omdat we dit keer een heel appartement voor ons eigen hadden konden we dit zo doen. 

De volgende ochtend op tijd op pad. We starten in de mist maar gaande weg werd het lichter en warmer. Ik dacht dat we het klimmen hadden gehad maar kregen toch nog vandaag een paar klimmetjes voor onze kiezen. Maar verder mooie paden en licht heuvelachtig. Het ging vlot en we hadden er zin in. Ja nu komen we regelmatig andere pelgrims tegen. Ongeveer 5 km voor Santiago een langere pauze genomen en aan de praat met andere wandelaars. Toen weer in de benen voor het laatste stuk. Een soort van bedrijven terrein gingen we door en nog een leuk dorpje aan de rand van Santiago en wat moderne buitenwijken toen de kathedraal in het zicht kwam. Ja dat doet wat met je. Linea recta naar het plein voor de kathedraal en daar  hebben we ons op de foto laten zetten. Toen gauw naar San Martin Pinario voor een  douche. En weer terug om onze aankomst te vieren met een drankje. Daarna een afspraak met Selma, een kennisje van mij. Zij heeft ons het een en ander verteld over de aard van de Spanjaarden. Ze is met een Spanjaard getrouwd en spreekt uit ervaring.

We hebben gisteren kunnen eten in het restaurant wat ik me nog als heel goed herinnerde. En ook voor straks hebben we daar een tafeltje besteld. Vandaag stond Santiago in het teken van de Vuelta. Het is hier nu een ‘gekkenhuis’ maar ook wel gezellig. Henk en ik hebben los van elkaar een beetje gedwaald door de stad. Vanmorgen nog een leuke ontmoeting met twee Nederlandse vrouwen op het terras waar we gingen koffiedrinken. Gezellig gekletst en een van de twee was de moeder van Dylan van Baarle. Een Nederlandse wielrenner die voor een Engelse ploeg rijdt. Hij was gevallen in de Vuelta, dus geen eindstreep voor hem in Santiago. Grappig is dat de dames morgen in het vliegtuig achter ons zitten. 

Ja morgen gaan we weer naar huis. We voelen ons allebei heel voldaan. Het zijn prachtige weken geweest. Twee kameraden op pad die dat nog niet eerder zo samen hebben gedaan. En het is heel goed gegaan tussen ons. We vinden allebei de route del Mar het allermooiste van de twee, die grillige kustlijn met al die prachtige baaien en rotspartijen.  Heuvel op en af met steeds weer mooie doorkijkjes. Prachtige bossen en ook mooie steden. De Camino Ingles is er een van landelijk en veel bossen. Heel rustig en soms wel steeds weer eenzelfde landschap. Maar allebei heel relaxed om doorheen te trekken. We nemen met pijn in ons hart weer afscheid van Santiago maar hopen volgend jaar zeker terug te komen. Dan als gastvrouw en heer van de huiskamer der de Lage Landen.  

Adios amigo