Van Burela naar San Cibrao 12 km

We overnachten 2 dagen in San Cibrao. Gisteren 19 km gewandeld van Foz naar Burela.  Vandaar met de bus naar San Cibrao. Aangekomen in ons hostel heeft Henk met zijn charmeoffensief onze gastvrouw overtuigd dat ze onze gedragen kleding gaat wassen. Dat scheelt een hoop gedoe als wassen in de wasbak. Ook heeft hij bij de "buurman"(eethuisje) geregeld dat we iets eerder als 21.00 uur het Menu Del Dia kunnen gebruiken. Een prima maaltijd all in €11.00 (betekend: voorgerecht/hoofdgerecht/toetje/koffie en wijn) Na ons rust momentje de supermarkt opgezocht en ingeslagen voor een ontbijt en onderweg. En vroeg gaan slapen.

De wekker ging om 7.30 uur. Na een douche ontbijten. Dat moest gebeuren buiten op een bankje. Binnen was hier geen gelegenheid voor.  En oh ja Wil had al haar kleding voor de was ingeleverd dus bleef alleen haar “avondjurk“ over voor vandaag. Nou staat best charmant met die wandelschoenen eronder. We namen de bus weer terug naar het eindpunt van gisteren. Wat nu ons startpunt weer was. Eerst nog even twee bakken Café Con Leche en toen  aan de wandel. Het was een relaxed dagje á 12 km. En zonder onze rugzakinhoud, alleen dat wat we onderweg nodig hadden.

We volgen vanaf Ribadeo de kustlijn. Met altijd dat prettige geluid van de zee. Het pad volgt deze lijn, mooie onderhouden wandelpaden.  Soms weer even het land in door een dorpje, maar steeds weer terug naar de zee. Het eerste deel was spectaculair met al die prachtige rotsformaties. Maar het panorama is nog steeds prachtig. Het zou zomaar op een ansichtkaart afgebeeld kunnen worden. Met heel veel kleine baaitjes en dorpjes tegen de heuvels aangeplakt. Ook het smalspoortje is vaak aan onze zijde. Je kunt Noord Spanje met een boemeltreintje van west naar oost  (van A Coruña naar Bilbao) bereizen. Ik kan het je aanraden want het panorama is geweldig.

En oh ja........nog even over de mondkapjes. Hier in Spanje draagt iedereen het mondkapje van héél jong tot héél oud. Ze gaan er mee om alsof het nooit anders is geweest. Buiten in de natuur wordt het wel afgedaan, maar zodra ze jou zien aankomen gaat het weer even op om vervolgens na het passeren weer af te doen. Wat een discipline, Henk en ik verbazen ons er regelmatig over. Gisteren kwamen we een groep schoolkinderen tegen, erg jong in leeftijd. Maar ook netjes allemaal met mondkapje. Ze hadden er zo te zien helemaal geen last van. Er werd gekakeld, gelachen en geschreeuwd. Er wordt hier niet gemopperd, ze doen het gewoon. En wij die dit niet meer gewent zijn, vergeten het nog wel eens. Maar geen nood, je wordt erop aan gesproken.

Morgen gaan we eerst een stuk met de taxi. Want 30 km wandelen vinden we te gortig. Ook de overnachting is geregeld. Dus vandaag kunnen we verder lekker flierenfluiten  gaan. Vanavond weer Menu Del ida. En op tijd naar bed. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn.