Van Meson do Vento naar Siqüeiro 28 km in twee dagen

We tellen af.

Morgen wandelen we Santiago binnen. Voor Henk is dat de vierde keer en voor mij nr.drie. We hebben gisteren al een deel van dit traject gedaan omdat het anders teveel km vandaag zouden zijn. Het landschap van de laatste dagen is er een van landelijk met veel bossen. Hier en daar een simpel dorpje waar niet veel gebeurd. Leuke paadjes worden afgewisseld met een rustige doorgaande weg. Je ziet bijna geen vee, hier en daar een paar schapen. Het is voornamelijk landbouw en dan alleen maar met mais. Overal wordt je "begroet" door honden. Gelukkig altijd achter een hek. Het klimwerk hebben we nu wel gehad. Het eerste uur van vandaag toch nog een langgerekte heuvel, maar daarna was het een beetje op en neer en schoten we lekker op. 

Afgelopen nacht hebben we geslapen in Casa Rural Dona Maria. Een heel authentiek huis, prachtig.  Casa betekent huis en Rural is landelijk, dus een landelijk huis. We waren er al op tijd, er lag een lange stille middag voor ons. Gelukkig had het dorp wel een barretje tegenover de Casa. Maar verder kon je in het dorp een kogel afschieten. Het werd een beetje "navelstaren" een wandelingetje naar het kerkje, spelen met onze telefoon of in de grote tuin zitten. De gastheer heeft voor ons gekookt, en dat was prima voor elkaar. Daarna bleef er niets anders over dan maar op tijd te gaan slapen.

Vanmorgen was het zowaar druk bij het barretje. Allemaal pelgrims die daar op hun route kwamen ontbijten. Er is niet veel te vinden op deze Camino Inglés. Dus is er een bar dan zijn er altijd wel wandelaars. Met koffie en een chocolade broodje gingen wij op pad. Heerlijk temperatuurje en bewolkt. Het leek er even op dat we het met dat chocolade broodje moesten doen deze dag. Maar gelukkig ontdekte we halverwege toch nog een verscholen barretje.  En eigenlijk ook wel heel leuk. Het zag er allemaal heel rommelig uit binnen en buiten. Maar het sfeertje was goed. De man had de muziek lekker hard aanstaan. Zijn hond vond het gezellig tussen alle gasten. Hij serveerde ons een drankje en een bord met kaas en chorizo worst wat we met wat brood konden verorberen. Toen konden we er wel weer tegen voor het laatste stuk van de route.

Onze overnachting was snel gevonden, Henk ging zijn traditionele biertje drinken en ik onder de douche. Het lijkt een niet al te gezellige stad, er loopt een drukke weg doorheen. Maar misschien vinden we nog een rustig stekkie waar we vanavond een hapje kunnen eten hier.

Op naar de finale.