Van Pontedeume naar Miño 16 km

Elke dag is anders.

Gisteravond nog lang op een heel gezellig plein gezeten. Lekker mensen kijken en commentaar geven op hun outfit. Spanjaarden houden van flaneren, op hun ‘"paasbest" gekleed. Wij houden van kijken, en we hadden genoeg te zien. Ook voor ons hotel bleef het tot diep in de nacht onrustig. Maar ik heb hele goeie oor doppen, ik heb er geen last van gehad.

Vanmorgen konden we rustig aan doen. Eerst maar eens ontbijten op datzelfde plein van gisteravond. Daarna op pad. We konden kiezen uit 2 routes. Één door het land of langs de kust. Ja Miño ligt aan een baai. Die uitkomt in de atlantische Oceaan. De noord westelijk kust van Spanje is heel grillig met talloze baaien. Wij kozen voor de wandeling om de baai heen. Vooral de eerste 4 km was prachtig. Een slingerend pad door een heel mooi, bijna romantisch te noemen bos. Maar op een gegeven moment liep het dood. Nog van alles geprobeerd maar zonder succes. We kwamen in die eerste kilometers ook een heel mooi kerkje tegen. Daar was op dat moment een zondagse dienst bezig. Een vredig gehoor dat gezang vanuit dat kerkje. 

Vanuit dat bos meteen onder het tunneltje van de trein door,  we kwamen in een heel klein dorpje terecht. Gaan we goed, zo dachten we. Even vragen dan maar bij een huisje waar een man voor zijn deur zat. We noemde de plaats Miño en de man wees ons de richting. Toen verscheen zijn vrouw, we konden koffie krijgen. Zo gezegd zo gedaan dus aan de koffie met Maria  beschuitjes op hun binnenplaatsje. Dit zijn de kersen op de taart.

Daarna weer verder. De rest van de kilometers ging over een doorgaande weg. Wel steeds met mooie doorkijkjes op de baai. Gaandeweg werd het wel drukker met verkeer. Nog even op een terras een drankje en toen de laatste km naar  Miño. In de buurt van Miño zijn er veel grote en kleine strandjes in de ronding van de baai. Ook kwamen we langs een soort van openbare bewaakte picknick plaats. Hele families zaten daar uitgebreid te eten. Ja die eetcultuur hier is toch even anders als bij ons.

Puf puf ..........het laatste stuk naar ons hotel was weer tegen de heuvel op. Vandaag heb ik een beetje stijve rug dus dit laatste stukje was een beetje lijden. Maar een hete douche heeft inmiddels wonderen gedaan. Morgen wordt een relaxed dagje. Maar of dat inderdaad zo is weet ik pas morgenavond.