Het dagelijkse leven in De Huiskamer

Henk en Wil groeien in hun rol als gastheer en vrouw. De laatste dagen hebben heel veel pelgrims de weg naar de Huiskamer gevonden. En gelukkig niet allemaal tegelijk zodat ze echt alle aandacht aan de bezoeker(s) kunnen geven. Henk is inmiddels een expert geworden in het maken van een lekker kopje koffie (Senseo) maar de taken liggen niet zo vast hoor en je kunt eigenlijk wel zeggen.  ‘ het loopt als een trein ‘ 

Er komen ook best veel jonge mensen, zeg maar dertigers. Opvallend is wel hun motivatie om een voet of fiets tocht te gaan maken.  Burn-out, verbroken relaties, pauze tussen twee banen in, bezinning, of gewoon even op verhaal komen. Dat zijn wel de gemene delers. Maar er zijn natuurlijk uitschieters. Henk en Wil willen dit graag met de lezers van dit blog delen.

Donderdagmorgen 25 augustus, om 10.00 uur komt er een sprankelende jongedame van 17 jaar de Huiskamer binnen. De blijdschap spatte van haar af en oh wat heerlijk ze kan weer even Nederlands spreken. 6 weken hiervoor is zij vanaf St.Jean de Porte in haar eentje gestart. Het was Henk en Wil al bekent dat zij onderweg was. Maar wat leuk dat zij hun haar ervaringen komt vertellen. Als 8 jarig meisje is zij eens met haar moeder mee geweest naar een boekpresentatie over de Camino. En dat is bij haar blijven hangen. In 2021 heeft ze met haar moeder in de pyreneeen gewandeld. Ze moest weer aan dat boek denken en liep al een tijdje rond met haar wens en ineens  ‘flapte’ ze het eruit “mam ik ga volgend jaar de Camino wandelen”. Haar moeder was niet meteen enthousiast, vader wel maar die wilde gelijk van alles voor haar regelen. Nee ze wilde alles zelf regelen. Zo gezegd zo gedaan. Ze heeft een fantastische tijd gehad, veel vrienden gemaakt. Soms was het best wel spannend erkende ze, maar steeds kwam het goed. Ze heeft ook diverse keren in een herberg kunnen koken. En dan kookte ze voor de hele groep. Dat werd op een keer hutspot, voor vele van die groep waar ze mee optrok was dat natuurlijk totaal onbekend. Ze kwam eerder aan in Santiago als de groep waar ze steeds mee had opgetrokken. Ze vond de drukte verschrikkelijk, voor haar geen feestpartijen. Ze heeft de groep niet afgewacht maar is meteen doorgegaan naar Finisterre. Een verademing vond ze . Eenmaal weer terug in Santiago is ze naar de Huiskamer toegekomen en is ze daar naar de Engelse mis gegaan in de kapel in het gebouw en Wil ging met haar mee. Tijdens de dienst krijgen de pelgrims de kans om naar voren te komen om een wens uit te kunnen spreken wat ze ook heeft gedaan. Dezelfde dag is ze met de trein naar Madrid gegaan om de dag erna naar Amsterdam te vliegen. Ook leuk om te vermelden is dat ze haar laatste blog nog niet heeft verzonden. Dus het thuisfront weet van niets. Ze wil geen gedoe op Schiphol maar haar voornaamste reden is haar moeders verjaardag. Die is op haar thuiskomst dag jarig. Ze heeft nog 1 jaar te gaan op het VWO en wat daarna…….? Dat is nog een open vraag. Maar zegt ze, ik heb nu vrienden over de hele wereld dus daar kan ik misschien ook wat mee. Henk en Wil denken dan ook dat haar rugzak nog heel veel reizen zullen meemaken.

Regelmatig komen de bezoekers van de huiskamer voor een tweede bezoek. Ook dus de fietsende jonge vrouw van een paar dagen eerder. Maar dit keer heeft ze haar moeder en een vriendin van haar moeder meegenomen. De een heeft de ander aangemoedigd om naar Santiago te komen. En nu hebben ze besloten om met zijn drieën naar Finisterre te gaan wandelen. Tijdens dit bezoek komt er nog een pelgrim voor de tweede keer binnen. Hij heeft deze fietsende vrouw al vele malen onderweg gezien. Tussen die twee is een hechte band ontstaan dat kan je zien. Deze man heeft met een fiets kar gefietst. Heel naar is dat deze kar de eerste dag in Santiago is gestolen bij het pension waar hij verblijft. Hij heeft wel paar dagen nodig gehad om dat te verwerken. Gelukkig geen grote persoonlijke dingen kwijt maar oh dat tentje waar hij zo blij mee is geweest. Henk en Wil zijn de volgende dag op weg naar de Huiskamer en treffen de dames, klaar om te vertrekken en ja hij is er natuurlijk ook bij. Een stukje meelopen gaat hij en dan komt toch het onvermijdelijke afscheid van elkaar.

Er zijn ook mensen die wel de wens hebben de tocht te maken maar dat te spannend vinden om alleen te doen. Deze doen dat dan met een organisatie. Een daarvan is ‘ In Balans op weg ‘ van Mieke Schrieks. Zij begeleidt de wandelaars, regelt overnachtingen en zorgt voor alle benodigde papieren. De groepsgrootte is maximaal 6 personen. Het is niet zo dat ze de hele dag als groep optrekken. Iedereen kan dat op zijn eigen tempo en manier doen. Ze weten dat ze Mieke ten alle tijden kunnen bereiken als het nodig mocht zijn. Deze keer hebben ze de Camino Portugese

gewandeld. Deze route is de laatste jaren erg populair geworden. Omdat je de 240 km kan lopen in +- 12 dagen, is dit goed te doen in een vakantie. Want niet iedereen heeft de luxe van lange periodes van vrij zijn. Ze komen hun tocht in de Huiskamer feestelijk afsluiten en ontvangen hun Compostela. 

Deze dag is het een gezellige drukke dag geworden. Net voor sluitingstijd komt er nog een Egmonder binnen. Een en al enthousiasme. Hij heeft nu geen tijd maar zegt de volgende dag terug te komen samen met zijn vrouw. Eerst even bijkomen van de overweldigende binnenkomst.

Henk en Wil sluiten alles af en beginnen aan ‘ hun avondprogramma’ dat begint met een biertje op een wel heel leuk terras waar alleen maar Spanjaarden komen. Ja zo ondertussen weten ze wel welke plekken leuk zijn om te zijn. Ze kijken dan naar ‘ de parade ‘ van mensen. En geven daar elkaar commentaar op. Oh echt een hele leuke bezigheid. Dat verveeld nooit.

Adios amigo