Sprookjes bos

Van Samieira naar Ribadumia 22 km

Henk en Wil hebben na de rusteloze nacht in Pontevedra in Samieira prima geslapen. Mooie plek vlak aan zee. Ook de avond maaltijd was heel veel beter. Zo vlak aan zee moet dat dan wel vis worden. De serveerster adviseerde tarbot, ze heeft niets teveel gezegd, heerlijk was die. Alleen had het wel een dubbel portie mogen zijn. 

Er werd op tijd opgestaan en toen bleek er geen water uit de kraan te komen. Dus eerst dan maar het ontbijt gebruiken 200 meter verderop. Daarna was het water weer hersteld en na een douche zijn ze meteen op pad gegaan. Na een half uurtje lopen wordt er getwijfeld, waar blijven die pijlen????? Al gouw beseffen ze dat ze iets gemist hebben en wordt Google maps ingeschakeld. Het wordt even flink afzien, ze moeten een berg over en het eerste kwartier wordt het dus een klim van 25 %. Daarna gaat de route door een bos langs een doorgaande weg. Gelukkig bijna geen verkeer. Maar wel nog ruim 2 uur vals plat tegen de berg op. En echt helemaal geen bewoning. Dan een paar kleine dorpjes en volgt er de afdaling en arriveren ze in A Armenteira. Daar staat het klooster van Armenteira waar ze even naar binnen gaan. Dorpsgenoten komen uit de kerk waar de dienst net is afgelopen. In het café gaan ze wat drinken en iets eten. En meteen weer verder want er wordt regen verwacht. De route die nu volgt is er een van een grote schoonheid. Eigenlijk is de sfeer niet te vatten in woorden en foto’s. Ze volgen een slingerend pad langs het water, een kabbelende beek dat door een rotsachtig gebied gaat met regelmatig een stroom versnelling of watervalletje. Heel veel grote varens en veel mos op de keien zien ze. Bijzonder is dat er nog veel ruïnes van oude watermolens zijn. Die helemaal onder het mos zitten. Er wordt geklauterd over keien en boomwortels. En gelukkig de regen blijft uit en zelfs de zon komt erbij. Na een half uurtje wordt het pad beter te bewandelen en na 2 uur komen ze meer in de bewoonde wereld en arriveren ze rond 16.00 uur in de plaats Ribadumia. Het ziet er wat saai en stil uit. Maar ze worden vriendelijk ontvangen op hun volgende overnachting plek. 

Het is een mooie wandel dag geworden, en ja stokken zijn echt wel nodig in dit gebied. Ze ondersteunen bij het wandelen op de vals platte weg en hebben gezorgd voor veiligheid bij de klauterpartijen. Straks gaan ze in het eethuisje eten tegenover hun overnachting plek. Henk heeft nog even gewandeld in deze plaats en Wil vind het heerlijk om wat te ‘rommelen’ en het blog bij te houden. Morgen gaan ze weer verder.

adios amigo