Henk en Wil aan de wandel op de Route Espiritual

Van Pontevedra naar Samieira 18 km
De laatste dag in Santiago staat voor Henk en Wil in het teken van afscheid nemen en het stokje overdragen. Alle mensen in de andere huiskamers zijn gedag gezegd. Geluncht hebben ze met Anne, die vrijwilliger is bij de loketten beneden in het pelgrims bureau. Het appartement is schoongemaakt en de sleutels zijn naar de opvolgers gebracht.

Vervolgens zijn ze met de bus naar Pontevedra gegaan. Het hotel was al besproken. In de stad is het druk. Er is een middeleeuws feest dit weekend. Daarvan hebben ze al iets gezien deze avond. Een soort van zwaard gevecht, waarna alle ‘spelers’ in optocht met paarden door de straten trekken. Ze hebben in een eethuisje gegeten wat heel erg is tegengevallen. Zeg maar slecht maar oké in ieder geval niet met honger naar bed gegaan.

In de nachtelijke uren is het al te merken dat er iets staat te gebeuren op het plein voor het hotel. En ja hoor er wordt een middeleeuwse markt opgetuigd. Er staat een enorme barbecue voor de deur met daarin het karkas van ( waarschijnlijk een rund ) ook verderop wordt er al vlees geroosterd. Dat wordt een flinke braspartij deze dag in Pontevedra. Overal lopen al figuranten in middeleeuwse kleding. Erg leuk om te zien. Wil en Henk genieten van een lekker ontbijt op een terras en dan gaan ze op pad.

De route gaat al gouw de heuvels in, met prachtige vergezichten. Dan volgt er een pittig klimmetje naar een dorp hogerop. Daar staat een oud kerkje waar een dienst net gaat beginnen. Een paar honderd meter verderop is een terrasje, dat is uitnodigend en daar geven ze gehoor aan. Een heerlijke café con Leche drinken ze daar. En verder gaan ze weer. Ze passeren het klooster van Poio en besluiten dat te gaan bekijken. Ze zien o.a. Een prachtige mozaïek wand van wel 30 meter die de Camino France uitbeeld. Dat is het echte monnikenwerk. Na even op een bankje voor het klooster  gezeten te hebben gaan ze weer verder.Ze zijn nu wel aangekomen op het hoogste punt van vandaag. En zien ze al gouw een glimp van de zee, aha dat betekent afdalen. Ze lopen door een bos met eucalyptus bomen, dat vind Wil heerlijk ruiken. Zo ie zo ruikt Wil andere luchtjes als in Nederland. Ook de huidolie die ze heeft gekocht ruikt echt Spaans. Dan komen ze op zee niveau uit en vervolgen hun route langs de zee. Wel jammer dat dit langs een doorgaande weg met veel auto’s is. De plaats Combarro lopen ze in. Dit is een heel authentieke vissersplaats, veel horreo’s zie je hier. ( een horreo  werd in vroegere tijden gebruikt om mais en graan in op te slaan. Ze staan op hoge palen om zo muizen weg te houden) Prachtig plek zo aan de zee. Een aantal jaren geleden is het daarom op de Wereld erfgoedlijst geplaatst wat dan weer tot gevolg heeft dat er heel veel toeristen of af komen. Zeg maar een soort Volendam in Spanje. Henk en Wil eten een salade op een terras aan het water, geen verkeerde plek voor een eenvoudige lunch. En verder gaat het weer maar met de wetenschap dat ze er gouw zullen zijn.

Een heel leuk hotel aan de zee is deze avond en nacht hun stek. Henk gaat een biertje drinken en Wil springt onder de douche. Later gaan ze even naar het strand en voor een drankje naar een terras. De avond wordt afgesloten met een warme maaltijd. Ten tijde van dit schrijven weten ze nog niet of dit beter zal zijn als gisteren. Maar dat zal wel goed komen verwachten ze.

adios amigo