10 oktober Olveiroa - Cee 20 km.

Prima slaapplek, alles nageltje nieuw. Voor mekaar. Een beetje veel vliegen maar ja, je bent in een ander land en je respecteert hun cultuur😁. We hadden er in ieder geval geen last van. Na een heerlijk ontbijt en de tot nog toe beste croissant 🥐 beklimmen we de startblokken.

09.30 Vertrekt Henk en een klein half uurtje later Francis. Een straf windje betekent het windjackie aan. Daar sleep je hem voor mee🥼. En we willen in deze barre tijden niet verkouden worden en willen natuurlijk wel aanstaande maandag met Vueling mee! De lucht is strak blauw en het beloofd een mooie dag te worden. Nog 20 kilometer te gaan.

Over deze etappe valt niet veel te zeggen. Hij is adembenemend van het begin tot het eind. Eigenlijk heb je af en toe een lelijk uitzicht nodig om het mooie extra te waarderen. Het is ons vandaag niet gegund. Geen koffie de hele rit. Dat viel ff tegen. Francis had ook geen proviand mee dus hij liep halverwege al op de reservetank. Op het einde van de rit werd dit ruimschoots gecompenseerd met een asociaal groot stuk zelfgemaakte cake! Vanaf Santiago is Spanje helemaal van de cakes!

Francis en Henk lopen nog wel een kilometertje of 1 verkeerd, deze ook weer teruggelopen 🏃‍♂️. Tja, op de gele pijlen letten hè. Een aardig mevrouw riep naar ons dat we verkeerd gingen. Francis had de indruk dat ze veel vaker mensen de goede weg wees en dat was toch wel een geruststellende gedachte😉.

Heeft Uw verslaggever mooi nog wat leeg vel over om alvast een nawoord te geven van deze 2 camino’s. Door de bekende toestand in de wereld was het zeer rustig in alle hotels, hostels en herbergen waar wij sliepen. Ook in een stad als Santiago is het voor haar doen uitgestorven. Heel erg voor alle souvenierwinkels, zeker in Fatima, cafeetjes en noem maar op. Maar voor mij was dit heerlijk! Zo heeft elke kant 2 medailles. Evengoed leuke mensen ontmoet, zoals zeker Bart en Francesco. Maar ook Rob, Willem, Karin en Marjan en natuurlijk onze Vlaamse vrienden. 
Begin dit jaar was duidelijk dat Francis zeeën van tijd kreeg. Op visite bij Henk en Tanja kwam dit in het gesprek ter tafel en Henk vroeg Francis of hij samen met hem en broer Paul de Camino del Norte wilde lopen. Henk en Paul hebben al ervaring met tijd hebben. “Lopen” slikte Francis, hij had alle reizen van de kilometervreters in deze reislogger gelezen. Om te oefenen mee met de wandelclub in Egmond aan Zee. Een fijn zooitje mannen en vrouwen die elke maandag weer 8-10 kilometers met een flink tempo afwerken.
Dankzij Henk zit ik nu in het donker dit verhaal te typen (het licht is uit, Henk ligt een meter achter mij al te snurken). Dus Henk, als je dit nawoord morgen leest: Bedankt! En natuurlijk ook Paul met wie ik vaak samen een eind achter Henk aansjokte, enorm veel geouwehoerd heb en daarom een paar keer een pijltje miste....

Zo, nu weer over naar de orde van de dag. Het hotel waar we nu overnachten ziet erg chique, ik verwacht dan ook heel wat van het ontbijt morgen (wat zal dat a.s. dinsdag tegenvallen als ik zelf aan de gang moet😎). Daarna 15 kilometer naar de eindstreep: Finistere.