Dag 48: 23 mei Muxia

Geen een dag is hetzelfde, dus vandaag ook niet. In de albergue geslapen met 5 mensen (er is plaats voor 44), het was zo rustig dat wij uitsliepen tot 8.30. Wij lopen naar de bar voor een desayuno: gebakken eieren met spek. Paul de deur uit en denkt: dat doen wij zelf. Ontbijtspek, brood en 12 eieren gekocht (ook voor morgenochtend) en bakken maar......  Smaakte prima, tanden poetsen en het dorp in om 10.30. Wij hebben de tijd, dus eerst café con leche grande en nog een. Hierna via de boulevard naar kerk (gesloten) Het uitzicht op de zee met zijn enorme rotsen is prachtig. Paul loopt naar de top van de puntige berg (volgens een medepelgrim had deze straling), dat wil ik voelen 🙃. Wel weer een mooi uitzicht. Henk heeft intussen bij de VVV een kustroute die wij de komende 2 dagen gaan lopen ipv de Camino. Weer aan de koffie en Henk later een biertje met heerlijk gegrilde minipaprika's met grof zeezout. Bij de supermarkt bier en kaas gekocht en op de boulevard genuttigd. Terug in de albergue voor de blog, krijgen wij het aanbod van de eigenaar om mee te rijden naar 2 stranden. Doen !  Het eerste strand ligt op 8 km. en is erg groot en afgelegen, dus niet druk (ook is het mistig en de Atlantische Oceaan is frigo). Hierna naar een riviertje met veel verval. Via houten vlonders lopen wij het stroompje af naar de kust. Ondertussen komen wij 8 gerestaureerde watermolens tegen. Bij de monding van het stroompje zien wij het strand. Het lijkt wel Paradise eiland, een plaatje. Geen huis te zien, mooi strand Niets. Op de weg terug komen wij langs onze route van gisteren. Wij herkennen elk paaltje of pad. Ook bekijken wij een verbouwd klooster tot albergue, zag er superluxe uit, maar er sliep bijna niemand. Muxia is maar 10 km. verder. Paul wordt afgezet bij de supermarkt voor een wijntje en gaat aan de blog. Vreemd: de albergue is nu bijna vol. Wij eten in een afgelegen straatje, en het valt tegen. Henk eet zijn patat en Paul de kip niet helemaal op. Door de strandtour zijn we laat en om 22.30 in bed😪