Dag 47: 22 mei Dumbria - Muxia 24 km
De dag begon weer niet als alle andere: wij gingen niet als laatste uit de albergue ! In het begin liep Paul toch fout (300 mtr.) Hierna ging het goed. Beetje mist, niet fris. Vele dorpjes, horreos en bospaadjes. Paul komt in Trasure en kijkt of Henk in de bar zit. De barman zegt dat hij 4 minuten geleden verder gelopen is. Toch neemt Paul koffie en raakt met een Italiaanse schone aan de praat die in Zweden woont/werkt. Zij mist de warmte van de mensen en wil terug naar Italië of Spanje. Paul krijgt een ei aangeboden: speciaal ! Hij tikt op de bar, het ei is van rubber. Het mandje met eieren en zout gaan later naar het terras, waar 5 Italianen zitten. Ook deze trappen erin. Verder wandelen. Veel Eucalyptus bomen voor de bosbouw. Ze worden gekapt en opnieuw beplant. In Senande drinkt Paul weer koffie, hij doet het langzaam aan. Dit is de laatste dag van meer dan 20 km. Op 8 km.van Muxia ziet Paul de Atlantische Oceaan. Hij wordt een beetje emotioneel (grapje). Het laatste plaatsje waar iets te drinken valt is Moraime op 6 km. van Muxia. Henk is er al 😀 ! Paul loopt over het strand Muxia binnen. Eet op de boulevard zijn fruit en 200 mrt. verder ziet hij Henk zitten. Wij drinken wat en Paul gaat op zoek naar de albergue en gaat douchen. Henk zit op een centrale plek en ontmoet 4 Engelsen en een Duitse vrouw Petra die Nederlands spreekt. Wij halen kaas, olijven en wijn en werken aan de blog.
Jullie hebben het weer geflikt.
Klasse!!!
Bijzonder....... twee broers zo gebroederlijk onderweg.
Ik zal jullie blog missen.
Geniet nog van de laatste dagen in Galicie.
En Henk....aftrainen doe je gewoon weer bij Postaanzee.
Dus wie weet kan ik nu zeggen tot maandag😀😀😀😀😀😀
Groet Wil